waarom stichting mwanamwenge?
Waarom wij juist voor deze doeleinden een stichting opgezet hebben..
|
Het verhaal van Vincent en Cilia Smit In 2007 hebben wij voor het eerst een bezoek aan Afrika gebracht. We zijn naar Mali gegaan waar onze dochter werkte. Daar werden we diep getroffen door de armoede en de moeilijke omstandigheden waar de mensen in leven en het harde werken van de mensen om elke dag maar weer aan voedsel te komen. We beseften meer dan ooit hoe goed we het hebben en hoe rijk we alleen al zijn door het feit dat we als Nederlanders zijn geboren. Natuurlijk kenden wij ook de tv beelden uit Afrika maar om dit alles met eigen ogen te zien is wel even anders. Na de reis in Mali hebben wij ons ingezet voor Aparmu, een stichting die zich inzet voor bedelaarsvrouwen in Bamako. Dankzij deze stichting gaat het nu veel beter met deze vrouwen, ze krijgen eten en sinds kort ook medische zorg. De giften voor deze stichting komen met name uit Duitsland en Nederland. Onze tweede reis naar Afrika ging naar Zambia, wat tevens weer een bijzondere ervaring was. We hebben veel gezien van Zambia. De mooie natuur, het leven in de stad en het leven in kleine dorpen. Ook hebben we een school bezocht met 700 leerlingen en slechts 7 leerkrachten. Omdat er maar 50 kinderen in een klas passen gaan de kinderen een halve dag naar school. Boeken zijn er bijna niet en het meubilair is niet berekend op zoveel kinderen. De meeste leerlingen zitten op de grond met een schrift en een potlood. Voor deze kinderen willen wij graag iets doen, zoals het uitbreiden van het aantal klaslokalen, het meubilair en de aanschaf van boeken. Om iets te bereiken hebben we geld nodig. Dit proberen we op verschillende manieren bij elkaar te brengen. Door o.a. verkoop van sieraden uit Afrika, tassen van mooie Afrikaanse stoffen en ansichtkaarten. Maar dat is niet voldoende. |
Het verhaal van Annemieke Buiting
Toen Cilia me vroeg om lid te worden van het bestuur van de Stichting Mwanamwenge, hoefde ik niet lang na te denken. Ik was al jaren onder de indruk van de verhalen van mensen die kleinschalige projecten steunen. Ik kende van oudsher de kerkelijke projecten waarin we van huis uit al een missiepost steunden. Ik denk dat zij en de de grootschalige organisaties het ontwikkelingswerk op de kaart hebben gezet. De kracht van de Stichting Mwanamwenge vind ik, dat ze uitgaan van de Afrikaanse manier van denken en werken. Dat ze kijken hoe ze daarbij aan kunnen sluiten. Toen wij vorig jaar met ons gezin een reis maakten door Kenia heb ik zelf ervaren hoe lastig het is te begrijpen hoe mensen denken. We kregen zelf met tegenstrijdige gevoelens te maken. De rust en tevredenheid die mensen in kleine gemeenschappen uitstralen. We hebben genoten van de schoonheid van de natuur, van de zang en de muziek. Dit in combinatie met de armoede, hun manier van handelen en de grote tegenstellingen tussen arm en rijk brachten ons vaak in verlegenheid. Er waren gelukkig lokale mensen die ons uitleg gaven en zij konden ons vertellen aan wie wij spullen konden geven zodat ze goed terecht kwamen. Dat leerde ons wel hoe belangrijk het is dat projecten ter plekke uitgezocht en begeleid worden.Vandaar mijn steun aan de Stichting Mwanamwenge. Ik geniet van de verhalen over Zambia en de zoektocht naar goede projecten. Het geeft mij een inkijkje in een samenleving die ik op deze manier beter kan begrijpen. |
"Boeken zijn er bijna niet en het meubilair is niet berekend op zoveel kinderen. De meeste leerlingen zitten op de grond met een schrift en een potlood. Voor deze kinderen willen wij graag iets doen, zoals het uitbreiden van het aantal klaslokalen, het meubilair en de aanschaf van boeken." - Cilia Smit 
"De kracht van de Stichting Mwanamwenge vind ik, dat ze uitgaan van de Afrikaanse manier van denken en werken. Dat ze kijken hoe ze daarbij aan kunnen sluiten." - Annemieke Buiting |
